عشق و عقل---غزلی عرفانی از دکتر محمد قدمی شاعر کرد زبان

عشق را خود ترجمه غير از ملال و عار نيست

 

از براي پاكبازان جز شرف ،معيار نيست

 

 

رو بياور جام مي تا كي بجويم فضل و عقل؟!

 

خود به پيش شاه فاضل؛ هيچ امري بار نيست

 

 

من نفهمم درد تو پس كي بفهمد اين زمان؟!

 

 

كم نگاهم ميكن و هيچش مگو انگار نيست

 

 

آن قدر پستم ز دست مردمان سفله گون

 

 

پر شراب آتشين، نزدم چو زهر مار نيست

 

 

چون كه چاره راه ما الا نباشدغم شكن

 

 

مي خوريم و گوشمان شايد كه بدهكار نيست

 

طبع شعرم گر بجنبد شير آرم در قفس 

 

 

گرچه ما خود ببر  پيريم ،در سجِنْ مان زار نيست! 

 

 

١٠/٦/٩٥ د.محمدقدمي

 

http://mohammadghadami.blogfa.com...