چند رباعی و دوبیتی از دکتر محمدقدمی در مسائل اجتماعی و در مدح عوث گیلانی ق و در تقدیس عباس ابن علی ع

خواهم كه همه خلق ،فراموش كنم

از جام مي عشق خدا نوش كنم

گاهي بشود نيمه شبي برخيزم

با سجده ي حق ،كلّه چو مدهوش كنم

اين تن چه بخواهد ز جهان؟ ؛گويم هيچ!

از مهر بتان ،چي طلبد؟غير از پيچ!

از رحمت او گر طلبم ،راه افتد

از خلق جهان هيچ نخواهم هچ هيچ!

د.قدمي(علوي)15 شهريور ٩٥

چون خام،نفهم أست و طلبكار و جوان!

هم عقل نه تكميل و هم آشفته روان

پس پخته كند صبر و دل خويش خورد

گرچه صفت مردم پير است ؛دوان!

حيف است كه سروري برفت از آدم

از زحمت عشق،دني ،كنندت نادم

اما چه شود راه دگر ميسور است؟!

تا بوده چنين بوده ،بزرگت خادم !

از حضرت عشق، لب و مدادي طلبيم

از مرحمتش ؛دل گشادي طلبيم

هر غم كه رسد هيچ نبوده هچ نيست

از مكرمتش؛ جان جوادي طلبيم

يا رب نظرت بر من افتاده نكوست 

شكر كرمت نماز استاده حلوست

بر مام و پدر رحم بياور كه تويي

راحم به اخ و محرم و دلداده غلوست

د.علوي ١٣/٥/٩٥

در دور جهان نيست چو من راهزني!

چون مادر من هست بدان!،شاه زني

قادر،قدمش گفت:عليٰ كلْ رقبات

من نيز بگويم:قدمي اعجزني!

پس همت ما بود ز بازي برتر 

اشهب بوَد او،مير منست أولي تر

از يمن فواطيم و هم ابنش عباس

پرواز كنم بلا قدم بي شهپر!

د.علوي (قدمي) ٩٥/٦/١٤ بانه

خواهم كه به نزدت بكشم يك دُردي

در پيش دلت نيك نشينم ؛كُردي!

بس پيك و پياله به بساط آوردم

افسوس كه نيست غير غم رهبردي

د.قدمي ٩٥/٦/١٤