ابيات و رباعيات شاه درويشي دكترمحمدقدمي بانه

‍ ‍ ابيات و رباعيات ِ شاه درويشي /حاجممدكورد(دكترقدمي )بانه١٤/١١/٩٦

من گوشِ به هيچْ،ملاهي و مناهي ندهم                 يك تارِ سبيل خودْ ،به شاهي ندهم!

خلقي متحيّرند و احوالم پاك!                           شكرِ گردن ،كه به ذمّه ي گناهي ندهم

 در كارِ جهان پيش نگير و رَم باش                        ﻫر كو كه جلو رفت تو گويش: كم باش!

حكمت نبوَد به اين زمان ،لاف زدن!                   افسرده و خاموش چو شمعِ غم باش!

 من عاري از بخت و ز اقبال شدم                چون طوطي گَر،لخت و بلا بال شدم!

از زحمتِ خويش ،شرم كنم گاهي گه                آن گه ز سَفَهْ ،شهره ي ﻫر قال شدم!

 اي شاه علي ع !،خود ،كَرَمَت، ما را بس         وي جاهِ نبي ص !؛بَسْ قَدَمَت ،ما بس

آن عينِ تو است، دايم و ناظر به  حَدَقْ           اي شه!، چه كنم ؟خَسْ حَرَمَت، ما را بس!

بر ذره ،اگر نور علي ؛تاب كند                     بر اوجِ فلك ،كارِ آفتاب كند
اين شعر ز من نيست، هستا زمنش!!             وقت است ،غيرتِ حيدر ،عتاب كند!   

با احترام درويش شاه (سلطان الفقر)علمدار/م.قدمي

+ نوشته شده در  شنبه چهاردهم بهمن ۱۳۹۶ساعت 16:38&nbsp توسط دکترمحمد قدمی  |